Η συνεπιμέλεια των τέκνων έπειτα από διαζύγιο των γονέων έχει αναδείξει πολλές κοινωνιολογικές και ψυχολογικές διαστάσεις, οι οποίες πρέπει να εκτιμηθούν συνολικά όταν σκεφτόμαστε το βέλτιστο τρόπο για την μετέπειτα ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Σε κείμενο της ΕΛΨΕ (Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας) μια σύγχρονη έρευνα (Sand et al., 2017 ) αναδεικνύει τον χωρισμό των γονέων ως παράγοντα υψηλού κινδύνου για την ψυχική υγεία των παιδιών, ειδικά όταν προηγείται ή έπεται μια συγκρουσιακή σχέση.

Όλοι καλούμαστε κατά τη διάρκεια της ζωής μας να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη και πολλές φορές τραυματική εμπειρία της απώλειας και εν συνεχεία του πένθους. Κι όμως, παρά τη συνεχή αναμέτρηση με την απώλεια που βιώνουμε όλοι, έχουμε εκπαιδευτεί κοινωνικά να προσπερνάμε τα συναισθήματα που αυτή μας προκαλεί, είτε εκλογικεύοντάς τα, είτε απωθώντας τα βαθιά μέσα μας. Η απώλεια σαν έννοια έχει πολλά νοήματα και διαφορετική σπουδαιότητα για τον καθένα μας. Αγαπημένα πρόσωπα που φεύγουν από την ζωή, απώλεια της υγείας, σχέσεις που τελειώνουν, ματαίωση ενός οράματος ή ο θάνατος ενός κατοικίδιου. Επίσης, η απώλεια έχει πολύπλοκες επιδράσεις σε διάφορους τομείς της ζωής καθώς συμβολίζει έναν αποχωρισμό (separation) από μια πρότερη γνώριμη κατάσταση και συνεπώς την αναγκαστική προσαρμογή σε μια νέα συνθήκη, μια διαδικασία που πυροδοτεί αλλαγές και συναισθηματικές ανακατατάξεις.

Η Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους, γνωστή επίσης και ως κοινωνική φοβία, χαρακτηρίζεται από το φόβο που διακατέχει το άτομο και ως εκ’ τούτου την αποφυγή καταστάσεων, κατά τις οποίες το άτομο αισθάνεται ότι θα λάβει αρνητική κριτική και απόρριψη ή ταπείνωση (ενώπιον ακροατηρίου ή στη διάρκεια συμμετοχής του σε κοινωνικές εκδηλώσεις). Το δυσάρεστο και ανυπόφορο αίσθημα φόβου αναγκάζει τον ασθενή να υιοθετήσει κάποια σχήματα αποφευκτικής συμπεριφοράς. Σε περιπτώσεις που η αποφυγή των συνθηκών που συνδέονται με την κοινωνική φοβία είναι αδύνατη, ο ασθενής υποφέρει και αισθάνεται αφόρητο άγχος, που δύναται να εξελιχθεί σε κρίση πανικού. Το άτομο φοβάται ότι θα ενεργήσει με ταπεινωτικό τρόπο, ή με αμηχανία και ότι θα δείξει συμπτώματα άγχους και ως εκ τούτου απορριφθεί ή γελοιοποιηθεί από τον κοινωνικό του περίγυρο.

Οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής ενός ατόμου, επηρεάζονται διαρκώς από κοινωνιοψυχολογικά φαινόμενα που έχουν να κάνουν με τις αξίες, τα ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά ομάδων και αντίστοιχες κατασκευές του εαυτού. Δουλεύοντας ψυχοθεραπευτικά με πολλούς νέους ανθρώπους και παίρνοντας αφορμή από τη διάλεκτο – αργκό που συχνά χρησιμοποιούν όταν αφηγούνται τις σχέσεις τους, το παρόν άρθρο θα παρουσιάσει μερικές πτυχές της ‘σημερινής κουλτούρας’ των κοινωνικών σχέσεων, με κεντρικό τον ρόλο του διαδικτύου σε αυτές και θα τις συσχετίσει με κάποιες ψυχολογικές εκφάνσεις, όπως την τάση προς έναν πιο μοναχικό τρόπο ζωής, αισθήματα αποξένωσης και τη δυσκολία σύναψης μακροπρόθεσμων και σταθερών δεσμών.