«Ότι είναι ωραίο σε ετούτο τον κόσμο είναι χορός. Τα άλογα στις μετώπες του Παρθενώνα είναι χορός. Ένα λουλούδι που μόλις ανοίγει τα πέταλά του είναι χορός αλλά και ένα παιδί που μόλις γεννιέται είναι χορός.»
Γ. Ρίτσος

Ο χορός ως θεραπευτικό μέσο αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1940-1950 στις ΗΠΑ από πρωτοπόρους Αμερικάνους χορευτές, που ανέπτυξαν μεθόδους για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και στη συνέχεια προσαρμόστηκε και σε ευρύτερα θεραπευτικά πλάνα των ασθενών με ψυχιατρικές νόσους, εξασφαλίζοντας τη συναισθηματική, σωματική και κοινωνική ένταξη τους.

Το ρητό «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ» είναι γνωστό σε όλους μας. Ήδη από την αρχαιότητα μεγάλοι φιλόσοφοι μιλούσαν για τη «θεραπεία του νου» ως τρόπο να αντιμετωπιστούν σοβαρές ασθένειες. Σήμερα, με την εξέλιξη της επιστήμης πολλοί διαφορετικοί κλάδοι όπως η ιατρική, οι νευροεπιστήμες, η βιολογία, η ψυχολογία ερευνούν στενά το πώς η σωματική μας κατάσταση επηρεάζεται από την ψυχολογική μας διάθεση και vice versa. Είναι ένα ζήτημα που έχει αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον και είναι γενικώς αποδεκτό το ότι μια ισορροπημένη ψυχολογική κατάσταση συνδέεται άρρηκτα με τη σωματική υγεία και ευεξία.